در یک ملک مسکونی در Plouescat، یک تفرجگاه ساحلی در ساحل شمالی بریتانی، خانه‌ای است که در نگاه اول، همیشه نسبتاً از ساختمان معمولی دهه 1980 شما قابل تشخیص نبود. تنها پس از اینکه به انتهای بن بست رفتید، دروازه ای را باز کردید و به سمت باغچه پشتی چرخیدید، چند مورد از اشیاء غیرعادی را که مجموعه مالک زمانی را تشکیل می دادند، مشاهده کردید: یک قایق پوشیده از صدف و چند چرخ چرخ دستی، چشایی از آنچه در داخل در انتظار بازدیدکنندگان بود. با این حال، نمای بیرونی چندان بی شباهت به چیزی که افراد غیر عادی باغ شما ممکن است ایجاد کنند، نبود، ثمره تخیل افسارگسیخته آنها، چیزی برای سرگرم کردن رهگذران. با این حال، برای فرانسوا بوترل، این تاسیسات در فضای باز که پس از بازنشستگی او در دهه 1980 ساخته شد، فقط طرح های مقدماتی برای کار بزرگ او بودند: پوشش کل خانه، کف تا سقف، حمام تا اتاق خواب، و هزاران صدف. این پروژه تنها زمانی متوقف شد که او به خانه سالمندان نقل مکان کرد، جایی که به مدت 15 سال در آنجا زندگی کرد تا اینکه در سال 2022 در سن 94 سالگی از دنیا رفت.
مردم دیگر نمی توانند از این جواهر که دیگر وجود ندارد دیدن کنند – حداقل نه آنگونه که در این عکس ها دیده می شود که این انفجار خارق العاده از پوسته های رنگارنگ را در هر اتاق مجزا ثبت می کند. حتی پله‌ها نیز با پوسته‌های صورتی و آبی پوشانده شده‌اند که با چسب پوشیده شده‌اند و چند گوش ماهی نارنجی با چیدمان هنرمندانه از بین آنها بیرون می‌آیند. این نقوشی است که بر روی دیوارهای اتاق غذاخوری که خود با ردیف های متناوب گوش ماهی های محکم بسته بندی شده و گوش ماهی های صورتی و زرد ملکه آمیخته با خرچنگ اخرایی تزیین شده اند، ادامه می یابد، که همگی با یک خط ستاره ای شکل از صدف صدف پوشانده شده اند. حتی مبلمان نیز از این سونامی صدفی در امان نبودند. قسمت بالای میز ناهار خوری با گوش ماهی های بیشتری که در پایه چسب آبی قرار گرفته اند پوشیده شده است که با رنگ سبز استفاده شده برای لبه های میز در تضاد است، در حالی که صندلی های سبک روستایی به گونه ای تزئین شده اند: پاها و پشت ها توسط گوش ماهی اخرایی ملکه، صدف های گوه ای بژ و چیدمان لبه های چوبی مشکی (چشمک های چوبی و چاقویی مشکی) استعمار شده است. سبز برای ریل های متقاطع پشتی). فقط صندلی های حصیری در امان مانده اند - به جز حاشیه ظریف صدف های گوه ای سفید که در چسب صورتی قرار گرفته اند. در یک گوشه، یک ساعت بزرگ کامتواز پدربزرگ با صدف‌های گوه‌ای صورتی که در امتداد لبه‌های صفحه و جعبه قرار داشت، ایستاده بود.
دکوراسیون بوفه و نوار مورد توجه ویژه قرار گرفت. در بالای اولی، که با صدف‌ها نیز تزیین شده است، عکسی از فلوکا در رود نیل، سوغاتی از سفرهای صاحبش در مصر، می‌یابیم که در دو طرف آن توسط دو صفحه پر از گوش ماهی نارنجی و زرد که در ردیف‌های افقی متناوب چیده شده‌اند، قاب شده است. در بالای آن، روباهی پر شده که با شمع های مختلف احاطه شده است، به درستی در شنل صدف خود پوشیده شده است. بار مطمئناً به شدت آراسته شده است و ما را به گاراژ می رساند، جایی که بازدیدکنندگان تور خود را آغاز می کنند. این مکانی برای آزمایش بود، جایی که هنرمند از توضیح روند خود در حین به اشتراک گذاشتن فیلم های سفر خود لذت می برد. این یک موزه شخصی است که به شیوه خاص خود، داستان زندگی فرانسوا بوترل را روایت می کند، که از دوران کودکی او در مزرعه ای در نزدیکی Plouescat شروع می شود، که در مجموعه ای از کمدهای پوشیده از صدف های گوه ای (آبی رنگ شده از چسب) برای نمایش ابزار و سایر اشیاء روستایی استفاده می شود: یک چرخ قدیمی، درست مانند یک چرخ چرخ دار باغی. دم، مهار اسب گاوآهن و یک جفت ترازو تعادل روبروال.
پاپیروس مصری را می توان روی در منتهی به خانه مشاهده کرد، تکان دیگری به سلیقه او برای چیزهای عجیب و غریب، همراه با عکس هایی از دره ها و دریای چین که اینجا و آنجا در اطراف اتاق نقطه چین شده اند. این مجموعه اشیاء هوای اتوبیوگرافیک دارد.
https://www.worldofinteriors.com/story/francois-botherel-shell-house-brittany